 |
Ściana, mur w Gdańsku.
fot. ja
Od kilku już tygodni przygotowujemy się do stworzenia TUNELU.Wspólnie z Magdaleną Mellin i Hubertem obliczamy, rysujemy, zbieramy, rozmyślamy, omawiamy. Innymi słowy mówiąc budujemy sytuację.
Inspiracją dla akcji jest kamizelka ratunkowa uchodźcy, znaleziona na plaży greckiej wyspy Chios. Podczas performance’u, dzięki zaangażowaniu artystów i uczestników, powstaną dwa równoległe mury: ratunkowy i ostrzegawczy, które stworzą tunel, analogicznie do Muru Berlińskiego. Tunel stanie na placu Wolności, tak by każdy przechodzeń-uczestnik mógł zdecydować czy wchodzi w jego przestrzeń, czy tylko mija oba mury od zewnętrznej strony. Każdy wariant interakcji daje inny model dostępności. Powstały korytarz będzie tak wąski, że przechodząc przezeń nikt nie pozostanie obojętny. Każdy z murów będzie dynamicznym dialogiem między falą dźwiękowo-wizualną, a falą żywych ciał.
z cyklu: Wyobraź sobie mur
„Tunel zależności” jest jednym ze zwycięskich projektów, który został wybrany w ramach open calla pt. „Wyobraź sobie mur”. Jako, że mur stał się elementem codzienności wielu z nas, zaprosiliśmy artystów, animatorów, aktywistów, badaczy by spróbowali zaprojektować takie działania, dzięki którym z muru uczynimy, wbrew jemu samemu, przestrzeń negocjacji. Wierzymy, że mur jest tezą, która poprzez odpowiedni dobór argumentów może zostać obalona.
|
Do udziału w działaniu zaprosiliśmy osoby nieobojętne na uruchomiony przez nas sygnał alarmowy.
Będą z nami :
Ita Wachowska, Anna Karolina Kłys, Aleksandra Ska, Marta Madej, Katarzyna Pastuszak, Arkadiusz Kos, Anna Wachowska - Kucharska, Kajetan Hajkowicz, Ala Zygadlewicz, Karola Pawełska, Karolina Sydow, Myśliwy-Dariusz Franek, Katarzyna Czarnota, Kuba Czyż, Christos Leontis, Marek Kurkiewicz, Domela Grenda, Justa Minge, Paulin Piórkowska, Agafia Wieliczko, Magdalena Pernak, Justyna Gregorkiewicz, Barbara Zawacka, Natalia Klupp, Colette Binkowska, Jan Hildebrański, Justyna Paluszyńska.
1. Tunel składa się z dwóch murów. Mury stoją milcząco, lecz w powietrzu unoszą się sygnały - najpierw niepokojące, frustrujące, druzgocące; z czasem - traktowane z obojętnością.
2. Mur pomarańczowy rozpoczyna kamizelka ratunkowa. Należała do uchodźcy albo uchodźczyni, została znaleziona na plaży greckiej wyspy Chios. Ma oddać ciężar wołania o pomoc. Kamizelka jest widmem ludzi nieobecnych wśród nas, którzy tkwią w obozach bezustannie tymczasowych, którzy stale są w drodze, w uciekaniu, w oddaleniu od swoich domów, rodzin, zwykłej codzienności.
3. Mur jaskrawo-zielony jest sygnałem do rozpoczęcia działań, aktywności. Jest pytaniem: co ja mogę zrobić, wobec szerzącej się ksenofobii, nacjonalizmu, braku tolerancji, zawłaszczania wolności słowa i bytu?
Na obu murach powstają obrazy wyciszania się kolorów. Barwy blakną. Podobnie impulsy dźwiękowe oparte na sygnałach S.O.S - po czasie pozostają tylko echem.
(Taka sama zależność występuje w przypadku informacji o ludzkich tragediach - pojawiają się jako poruszające newsy, po czym są zastępowane nowymi, bardziej wstrząsającymi. Tragedie mieszkańców Ukrainy, Syrii, Czeczeni, Tybetu nie zniknęły - zostały tylko zastąpione kolejnymi medialnymi doniesieniami. One również wygasną.)
Dwie ściany się spotykają się - stoją równolegle. Powstaje tunel zależności tych, którzy chcą działać z tymi, którzy czekają na pomoc. (Jednostek aktywnych jest ciągle za mało, zmiana świadomości koniecznie potrzebna.)
